weekje Kameroen

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat wij een berichtje op de site geplaatst hebben!
We zijn net terug van een weekje Kameroen en hebben weer ontzettend veel meegemaakt!

Hier een ‘kleine’ samenvatting.

We vertrokken op 13 augustus in de middag vanaf Brussels Airport. Om 12uur hadden we daar afgesproken met de zus van Laurent, Simone, zij zou gezellig met ons mee gaan naar Kameroen.

We checkten in bij Royal Air Maroc en kwamen erachter dat we de doorvlucht in Casablanca zouden missen, want het vertrek uit Brussel had al een uur vertraging, terwijl we in Casablanca maar 45 minuten overstaptijd hadden.
In Brussel deed men een beetje wazig en men zei dat het best zo kon zijn dat het vliegtuig in Casablanca op ons zou wachten, het ging namelijk om 18 personen.

We zouden in ieder geval opgewacht worden door iemand van Royal op de luchthaven van Casablanca. Nou niet dus…
Onze doorvlucht deed net zijn deuren dicht toen wij aankwamen!
Och ja, een dagje Casablanca is ook niet verkeerd. We meldden ons bij de transit-balie en daar werden ons meteen zonder moeite hotelvouchers en eetbonnen in onze handen gedrukt. Er stond ook een hotelbusje klaar en die bracht ons meteen naar Airport-hotel Atlas, een hotel met zwembad, restaurant, bar etc… en….. alleen maar gasten die ook hun vlucht gemist hadden….
Volgens ons is de broer van iemand van Royal Air Maroc, de broer van het Atlashotel en die weer de neef van de taxichauffeur die voor het hotel staat te wachten op mensen die hij naar het centrum kan brengen! Hahahahah

Casablanca was fantastisch! We hebben er met z’n 4-en (er zat nog een Maastrichtse, Geranda Notten, bij ons in het vliegtuig, die ook de vlucht gemist had!) een hele fijne tijd gehad! Inkopen gedaan in de Soukh, heerlijk gegeten en heel veel gelachen!

14 augustus vlogen we door naar Douala en aankomen daar voelde echt als thuiskomen!
We hadden zelfs dezelfde man (porteur nr. 7) die onze koffers door de douane hielp! Heerlijk!

De week ging ontzettend snel voorbij, ons programma was heel druk en de dagen weet ik dan ook niet meer, maar in elk geval zijn we zowat iedere dag bij weeshuis AFRAD geweest! Hier wisten ze niet dat wij zouden komen en dus was het een hele verassing toen ze ons zagen!
We waren blij verrast toen we zagen dat de uitbaatster van het weeshuis (Therèse) zelf stond te koken! De kinderen kregen allemaal hun eigen bordje en zaten netjes te eten. De kleintjes op de tafel, de groteren aan de tafel.
Het voedselprogramma dat Vief i.s.m. Fondation Edoli heeft opgezet loopt nog steeds en wordt ook nog steeds goed toegepast!

Het nieuwe overdekte gedeelte dat Vief een paar maanden geleden heb laten maken, zag er nog prima uit. Er was netjes opgeruimd en er werd ook gepoetst.

Vief had voor alle weeskindertjes van AFRAD al weken van te voren vriendschapsbandjes gemaakt. Voor elk kind een ander motiefje of kleurtje.
Deze bandjes hebben we de eerste dag uitgedeeld en omgedaan, de kinderen vonden ze heel mooi.

De kinderen hadden nu ook een wasritueel in de ochtend. De oudere kinderen helpen de jongeren en dat neemt Therèse een hoop werk uit handen, zodat zij zich op andere zaken kan fixeren.

We hadden nog een hele zak speelgoedautootjes meegenomen die Vief van Melanie had gekregen en nadat we met een hele hoop schoenen een parcours hadden uitgezet deelden we de autootjes uit en gingen we met de kinderen door de autobaan rijden en spelen.
Ook dit was een nieuw en geslaagde actie!

Het was duidelijk dat Therese, de uitbaatster van het weeshuis weer gemotiveerd was en dat zei ze zelf ook. Er is nog een lange weg te gaan, maar er is zeker een heel goed begin en de motivatie is er! De kinderen zien er nu echt heel goed uit.
Christian kan al lopen! En de kleine Laurentine huilde niet meer van de pijn als ze moet staan! Dit is echt allemaal geweldig!

In de tijd dat we bij AFRAD waren, zagen we dat de kinderen hun tanden met hun vingers poetsten en dus hebben we voor elk kind een tandenborstel gekocht en een hele hoop tandpasta.
De kleintjes hadden nog nooit een tandenborstel gebruikt en wilden dan ook bijna niet stoppen met het poetsen van hun tanden, ze vonden het geweldig!

In onze drukke week in Kameroen moesten we ook nog vanalles regelen voor de container.
Die zou eigenlijk in die week uitgeladen worden, maar natuurlijk deed de douane moeilijk en moesten ze een factuur hebben.
Laurent, Simone en ik zijn bij Maersk aan een bureau gaan zitten en hebben flink gerekend, geteld, pakbrieven gesorteerd etc. etc. en uiteindelijk een hele mooie factuur gemaakt en die als laatste document toegevoegd.
De douane heeft nu alles in handen en waarschijnlijk gaat de container nog in augustus open!!!

Uiteraard hadden we ook nog afgesproken met Cecile! We zijn op een ochtend met haar naar de centrale markt gegaan. Op de markt heeft Vief ook nog even gedag gezegd tegen alle marktlui waar zij het afgelopen jaar van allerlei etenswaren voor AFRAD gekocht had!
Na ons bezoek aan de markt hebben wij Cecile getrakteerd op een heerlijke lunch bij Restaurant de Dernier Colonial, hier hebben we heerlijke vis gegeten en Cecile alle kadootjes die we voor haar hadden meegenomen gegeven!

We sliepen deze week bij Henk en Candy Schuringa. Henk heeft meegeholpen met het hele container verhaal en we waren erg blij dat we bij hem en Candy mochten slapen.
Ze wonen in dezelfde (doodlopende) straat als waar Vief en Laurent hadden gewoond en dus voelden wij ons erg thuis! Elke dag passeerden we ons oude huis en konden we even bijkletsen met ‘onze’ bewaker David! Ook hij was blij verrast toen hij ons zag en we knuffelden wat af! Ook hem gaven we kado’s en wat geld om de school van zijn kinderen te kunnen betalen.

Henk en Candy waren heel erg gastvrij en organiseerden zelfs een BBQ op zondagmiddag!
Er waren nog wat anderen mensen uitgenodigd en het was erg gezellig. De wijn vloeide rijkelijk.

Zo vloeide ook de champagne weer rijkelijk toen we werden uitgenodigd door de stichting om de komst van de container te vieren!
Iedereen was erg trots op het feit dat het Vief gelukt was om vrijstelling van Douane te krijgen… Gunther is daar al 25 jaar mee bezig, maar het is hem nog nooit gelukt! Reden voor een feestje dus! Madame Ngudi (vice-president van de Stichting) had weer heerlijk eten bereid!

Zaterdagavond waren Laurent, Simone en Vivianne met Claude, Yves, Rodrigue, Arlette, Carine en Nadege (allen van de Bus RiGoLo) naar de Rue de la Joie geweest.
We zaten daar weer als enige blanken onze ogen uit te kijken naar hoe de lokale bevolking was uitgedost en hoe ze genoten van een avond als deze.
We bestelden vis, miondo en drank en smikkelden alles lekker op met onze handen.
Toen Laurent, Simone en Vief dachten dat alles op was, begon het smikkelen pas echt voor de jongens en meiden van de ‘bus RiGoLo’, ze namen de graten van de vis, het hoofd etc. en begonnen deze ook nog lekker op te eten en af te peuzelen….
Vivianne kreeg van Arlette alvast een verjaardagskadootje.. een handgemaakt juwelenkistje! Heel gaaf!

Naar Kameroen gaan en terugkomen zonder souvenirs is absoluut onmogelijk, dus gingen we met zijn drietjes naar de Marche des Fleurs, waar Vivianne haar vaste winkeltjes heeft waar zij souvenirs koopt.
Ze vertelde Simone om op de markt rond te kijken en later bij kraampje nummer 17 spulletjes te kopen.
Zo gezegd zo gedaan… maar nr. 17 was nog dicht… meteen werd eigenaar David opgebeld en hij kwam er vliegensvlug aan om zijn vaste klanten te helpen.
Er werd weer flink onderhandeld en uiteindelijk kochten Laurent en Vief twee uit hout gesneden krukjes en Simone een ‘ olifantenstoeltje’… Een zeer speciaal stoeltje, want het was geen ‘olifantenstoeltje’ maar een besnijdenisstoeltje!!! Hierop werden vroeger Kameroenese jongetjes besneden! Het ‘olifantenslurfje’ bleek de afvoergootje van het bloed te zijn! Hahahaha
Bij de enige dame op de Marche des Fleurs kochten we nog theepotten en kopjes en toen namen we een taxi naar het kruispunt waar men hele leuke BBQ’s verkoopt.
Laurent zit al een jaar te azen op zo’n BBQ, zie gemaakt is van een gasfles die dwars doormidden is geflext. Er is ook een luchtgat in de zijkant gemaakt en er zijn 2 handvaten aangemaakt. Verder zit er ook een roostertje bij.

De week zat er weer op en maandagochtend 20 augustus ging om 3.15 de wekker…
Het was tijd om te gaan.
We hadden zondagavond al afscheid genomen van Henk en Candy en hun hondjes Fleurtje, Saartje en Lotje. Chauffeur Laurent kwam ons ophalen en bracht ons naar de luchthaven.

We zaten rustig in de vertrekhal te wachten en natuurlijk werden we op eens uit de wachtende mensen gehaald door de politie…. Ja Hoor! Dat hadden wij weer! Hahaha
Ze hadden ‘ iets’ in onze bagage gevonden! We moesten met zijn drieën door de catacomben van de luchthaven naar de ruimte achter de incheckbalies waar alle bagage klaar stond om naar het vliegruig gereden te worden. Daar lag Laurent zijn rugzak en we konden al op de scanner zien dat het het krukje was dat men ‘ verdacht’ vond.

Laurent moest zijn tas half uitpakken en de mannen van de douane uitleggen dat het krukje niet van een bedreigde houtsoort gemaakt was… tja en wie weet er meer van hout dan Laurent? Juist, Laurent moest de douanier wat les geven over welk hout een bedreigde houtsoort is en welk hout niet. Uiteraard was ons krukje geheel legaal en mochten we gaan.

De douaniers probeerden wel nog wat bier van ons te krijgen, maar om 5uur ’s ochtends zagen wij het niet zo zitten om deze mannen van bier te voorzien!

Uiteraard hadden we in Casablanca vette vertraging waardoor we onze laatste treinverbinding naar Maastricht c.q. Culemborg niet konden halen en gelukkig werden we opgehaald in Brussel!

Het was een super vermoeiende, emotionele, maar hele fijne week!
We hebben Kameroen voorgoed in ons hart gesloten en gaan er zeker terug!
We gaan ook door met het project en geld is altijd welkom, om nog meer ideeën te kunnen realiseren!

Dit was het weer!

Heel veel liefs,

Laurent en Vivianne

P.S. Simone, je was heerlijk reisgezelschap! Volgende keer rekenen we weer op je!